چکیده: چکیده دستمزد نیروی کار از ابعاد مختلف اقتصادی و اجتماعی مورد توجه سیاست‌گذاران بوده و ادبیات گسترده‌ای در زمینه عوامل تعیین کننده آن وجود دارد. در این پژوهش عوامل اقتصادی مدنظر قرار گرفته و اثر متغیرهای کلان اقتصادی بر دستمزد نیروی کار مشاغل کارگری با استفاده از مدل رگرسیون داده‌های ترکیبی مورد آزمون واقع شده است. نمونه انتخابی تحقیق، با توجه به داده‌های در دسترس، شامل 29 شغل مختلف در بازه زمانی نیم‌سال اول 1374 تا نیم‌سال اول 1396 بوده است. جهت تخمین مدل و تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار اقتصادسنجی Eviews استفاده شده است. دستمزد حقیقی به عنوان متغیر وابسته و نرخ تورم، نرخ رشد بخش حقیقی اقتصاد، نرخ بیکاری، نرخ حداقل دستمزد حقیقی و نرخ ارز SDR به عنوان متغیرهای مستقل و برونزای مدل در نظر گرفته شده است. نتایج تخمین مدل نشان میدهد که: اثر نرخ بیکاری و نرخ تورم بر سطح دستمزد حقیقی معنی‌دار و منفی است؛ اثر نرخ رشد بخش حقیقی اقتصاد، نرخ ارز، نرخ حداقل دستمزد حقیقی معنی‌دار و مثبت است؛ معنی‌دار و مثبت بودن ضریب وقفه متغیر وابسته در مدل نظریه چسبندگی دستمزد حقیقی را تایید می‌کند. نتایج تحلیل آمار توصیفی متغیرهای تحقیق و بررسی روند دستمزد حقیقی نشان میدهد که: طی 45 نیم‌سال نرخ ارز 8/16 برابر شده، سطح عمومی قیمت‌ها 3/29 برابر، متوسط دستمزد اسمی مشاغل کارگری طی دوره 3/49 برابر، حداقل دستمزد اسمی 58 برابر شده است. اما با وجود اینکه حداقل دستمزد حقیقی 2 برابر شده و تولید بخش حقیقی اقتصاد نیز 7/2 برابر شده ولی متوسط دستمزد حقیقی مشاغل فقط 7/1 برابر شده است. براین اساس می‌توان نتیجه گرفت که تداوم نرخ بیکاری و نرخ تورم دو رقمی در کشور باعث شده تا شیب روند افزایش دستمزد حقیقی نیروی کار کمتر از شیب رشد بخش حقیقی اقتصاد باشد و نیروی کار به استثمار گرفته شود. به طوری که قانون حداقل دستمزد مانع از استثمار نیروی کار نشده است